Oferta

HARNAM MONIUSZCE

półgodzinny program artystyczny, który powstał w 2018 roku z okazji 200 rocznicy urodzin Stanisława Moniuszki. W programie znajdują się tańce: Polonez symfoniczny, Mazur z opery „Straszny dwór” oraz choreografia do pieśni „Prząśniczka” w nowej aranżacji muzycznej Łukasza Skoniecznego i choreografii Marii Kuśnierz – Skoniecznej, Polka wiosenna w wykonaniu grupy dziecięcej oraz utwory wokalne „Prząśniczka”, „Krakowiaczek”, „Słoneczko”

TAŃCE REGLIONALNE

z regionu Nowego Sącza, Opoczna, Puszczy Kurpiowskiej białej, ziemi lubelskiej, Śląska, Beskidu śląskiego. Tańce prezentowane są przez grupę reprezentacyjną, młodzieżową i dziecięcą. Te wykonywane przez młodszych artystów to sceniczne opracowania tańców regionalnych w formie tradycyjnej, grupa reprezentacyjna prezentuje folklor w formie stylizowanej, która nie jest wierną rekonstrukcją folkloru, a scenicznym przetworzeniem tak typowym dla stylu Harnama.

TANECZNE FORMY NARODOWE AUTORSTWA JADWIGI HRYNIEWIECKIEJ

Oberek do muzyki Adolfa Sonnenfelda to najstarszy taniec Harnama, ułożony przez Jadwigę Hryniewiecką dla nieistniejącego już zespołu Skolimów, jeszcze przed powstaniem Harnama, stąd przyjęta w zespole nazwa tańca „Oberek skolimowski”. Jest to układ o wysokim poziomie trudności technicznej, tańczony przez grupę reprezentacyjną. Treścią układu jest rywalizacja dwóch grup tanecznych ,zwanych grupą czarną i białą. Nazwy grup pochodzą od koloru męskich sukman tancerzy każdej z grupy. Istotą tego układu choreograficznego jest jego popisowy charakter, liczne skoki, podnoszenia i trudne partnerowania. Kulminacyjną częścią układu jest fragment lirycznego kujawiaka, który jednoczy obie rywalizujące grupy, by następnie połączyć je we wspólnym ognistym oberku.

Kujawiak do muzyki Piotra Perkowskiego to taniec wykonywany przez osiem tancerek i czterech tancerzy, opowiadający o tęsknocie, samotności, miłości i zazdrości. Bohaterkami są cztery samotne dziewczyny, których marzenia to cztery zakochane pary. Kompozycja taneczna i muzyczna oparta jest na powtarzalności motywów, narastaniu i stopniowym przygasaniu dynamiki. Rysunek przestrzenny jest piękny w swojej prostocie ,a charakterystyczne  tempo rubato  na przemian wzrusza i porywa widownię, przenosząc ją na polskie Mazowsze, będące sercem naszej kultury. Rekonstrukcja tego układu tanecznego na podstawie wydanej w roku 1961 książki „Tańce Harnama” podjeta została w 2019 roku.

Mazur Nazywany w zespole „Mazurem z chusteczką” to układ taneczny na cztery pary, którego głównym motywem jest mazurowa figura zbiorowa zwana „chusteczką”. Tradycyjnie tańczy z nią solistka, o której względy rywalizują młodzieńcy. Ten który złapie wirującą w tańcu chustę, będzie jej wybrankiem. Jadwiga Hryniewiecka inspirując się tą taneczną figurą, stworzyła w swojej choreografii nowe oryginalne rysunki, zupełnie nowe ustawienia, nowe zbiorowe figury z użyciem chusty jako rekwizytu. Nowatorstwo doskonale wpisuje się w styl mazowieckiego, chłopskiego mazura, który zawiera także bardzo stare formy figur mazurowych ,jak figura „krakowska” czy łańcuch. Finezyjny taniec -zabawa niepowtarzalny w swojej formie ukazuje niezwykłą kreatywność autorki uczy tego w jaki sposób folklor może inspirować.

Układ również został zrekonstruowany na podstawie wydanej w 1961 roku książki „Tańce Harnama”.

INSCENIZACJE I DUETY

„Tańce łęczyckie w trepach”. To sielska, zabawna taneczno wokalna kompozycja sceniczna w wykonaniu dziewcząt. Tematem są satyryczne  teksty mówione i piosenki o charakterze zalotnym, W tańcu dominują polki, walczyki i melodie chodzone, ruch taneczny i jego charakter determinuje wykonanie go przez tancerki w drewnianych chodakach jakie chłopi nosili na co dzień. Jadwiga Hryniewiecka podkreśliła przy okazji  tradycyjną i różnorodną akcentację czyli wytupywanie rytmu na kilka sposobów. Harnamowskie „trepy” od siedemdziesięciu lat zachwycają i bawią publiczność z całego świata.

„Kujawiak z kapeluszem” – to duet taneczny do muzyki Henryka Wieniawskiego w choreografii Marii Kuśnierz – Skoniecznej. Na motywach tanecznych kujawiaka i oberka opowiada historię miłości dwojga młodych ludzi. Akcja rozpoczyna się od flirtu, podkradnięcia kapelusza śpiącemu na łące chłopakowi przez młodą zalotną dziewczynę, a kończy się zakochaniem. Taniec pokazuje zmieniające się emocje, rozterki, bogaty jest w zmiany tempa ,nastroju i różnorodne taneczne figury .

„Tańcowały dwa Michały” to duet do muzyki Jana Adama Maklakiewicza w choreografii Marii Kuśnierz – Skoniecznej wykonywany przez dwóch tancerzy. Taniec oparty jest na motywach polki, jest stylizacją polskiego folkloru ukazującą groteskową rywalizację dużego i małego Michała. W tańcu zawarte są ludowe kroki taneczne, sporo elementów wyrazowych, dominują popisy i elementy akrobatyczne. Taniec ułożony pierwotnie dla uczniów szkoły baletowej w Łodzi został w 2016 roku nagrodzony pierwszą nagrodą w kategorii stylizacja polskiego folkloru tanecznego podczas Ogólnopolskiego Festiwalu Tańców Narodowych dla uczniów szkół baletowych w Polsce, a w 2019 roku włączony do repertuaru Harnama.